Kwartet
Werken in een winkel is leuk, maar aan het eind van de dag soms best zwaar.
Je bent moe, uitgeblust en je voeten beginnen te protesteren.
Dan moet je jezelf met humor weer een beetje oppeppen.
Kwartet
Het is al iets later op de dag, en de meligheid heeft bij mij inmiddels toegeslagen. Dan komt er een man op me af, met in de éne hand twee kartonnen kaartjes en in de andere hand een pak stofzuigerzakken. Sinds hij van zijn pensioen kan genieten heeft hij zijn vrouw te kennen gegeven dat zij de huishoudelijke karweitjes ook best aan hem over kan laten. Dat hij die taak ontzettend serieus neemt is aan zijn strakke tronie duidelijk af te lezen.
‘Mevrouw, heeft U verstand van stofzuigerzakken?
‘Nee meneer, maar gelukkig wel van verzekeren.’
Ontzettend flauw, ik weet het, en hij kijkt me terecht zogenaamd niet begrijpend aan.
Mijn collega –die achter de kassa staat, ligt dubbel geklapt van het lachen en is niet meer in staat tot iets zinnigs op dat moment. Diezelfde namiddagse meligheid blijkt behoorlijk aanstekelijk te werken. Dus ik besluit de man toch maar even te helpen, want de stofzuiger-fabrikanten hebben het zó ingewikkeld gemaakt dat geen hond er nog iets van snapt.
Nu volgt wat technisch geneuzel, niet spannend helaas, maar wél relevant! … Sorry!!!
De kenners onder U kunnen dit gedeelte trouwens skippen…
In de verpakking van de stofzuigerzakken zit n.l. een kaartje geperst met typenummer dat correspondeert met het nr. op de stofzuiger. Dit kaartje is simpel uit de verpakking te drukken zodat je altijd weet welk type zakken je nodig hebt. Klinkt simpel, maar in de praktijk is er bijna niemand die het begrijpt.
Klanten komen n.l. nog wel eens met de opmerking; ‘Er staat 1800W of 2000W op, wat dus niet staat voor het typenummer maar voor de Wattage zie…http://en.wikipedia.org/wiki/Electric_power‘Hallo…. bent U daar nog?“
Vooral omdat de fabrikant ook nog wel eens van verpakking veranderd is het erg verwarrend.
Ja… er is over nagedacht. Ik bedoel maar, waarom zou je het makkelijk maken als het moeilijk kan, universele zakken zijn er wel… maar helaas ze werken niet, dit om een lang verhaal kort te maken.Zo, dat hebben we dan maar vast gehad.
Dus ik begrijp de man zijn paniek volkomen op dat moment. Vol goede moed probeer ik hem de spelregels uit te leggen.
‘Kijk meneer, U heeft twee kaartjes met het nr. SI52’ – waarom hij twee dezelfde kaartjes bij zich heeft, géén idee, waarschijnlijk zekerheid voor alles- en op de doos staat SI69, dat zijn dus de verkeerde zakken.
Ik pak de juiste doos voor hem en toon hem het kaartje.
’Kijk, SI52, en nu heeft U drie kaartjes. En de volgende keer heeft U een kwartet’ zeg ik lachend.
Zijn vrouw die inmiddels naast hem staat schiet ook in de lach, maar op de één of andere manier schijnen mannen huishoudelijke zaken toch net iets serieuzer te nemen. Hij vertrekt geen spier en staat nog steeds -niet nozel naar de kaartjes in zijn handen te kijken. Zijn vrouw begint te gieren en geeft de droogkloot een elleboogje in zijn zij.
‘Wat nou?’
’Je bent nu precies die goochelaar van vroeger, kom, hoe heet hij ook al weer…Fred Kaps… Ja hoor, Fred Kaps, je trekt precies diezelfde kop.’
Overmoedig besluit ik ook nog een duit in het zakje te doen. Met een blik op zijn kalende kruin zeg ik,
‘We verkopen ook ventilatoren.’
’Ventilatoren?’ hij kijkt me weer niet begrijpend aan.
‘Ja, met een beetje wind bent U net Hans Klok.’
Zijn vrouw klapt dubbel, maar hij kijkt me aan alsof ik mijn kwartet nooit bij elkaar zal krijgen. En gelijk heeft ie, wat is er nou leuk aan vier kartonnen kaartjes met hetzelfde nummer. Mijn collega kan ik inmiddels van de vloer vegen…
Kwartet!!!
© Ingrid Punt
Je bent moe, uitgeblust en je voeten beginnen te protesteren.
Dan moet je jezelf met humor weer een beetje oppeppen.
Kwartet
Het is al iets later op de dag, en de meligheid heeft bij mij inmiddels toegeslagen. Dan komt er een man op me af, met in de éne hand twee kartonnen kaartjes en in de andere hand een pak stofzuigerzakken. Sinds hij van zijn pensioen kan genieten heeft hij zijn vrouw te kennen gegeven dat zij de huishoudelijke karweitjes ook best aan hem over kan laten. Dat hij die taak ontzettend serieus neemt is aan zijn strakke tronie duidelijk af te lezen.
‘Mevrouw, heeft U verstand van stofzuigerzakken?
‘Nee meneer, maar gelukkig wel van verzekeren.’
Ontzettend flauw, ik weet het, en hij kijkt me terecht zogenaamd niet begrijpend aan.
Mijn collega –die achter de kassa staat, ligt dubbel geklapt van het lachen en is niet meer in staat tot iets zinnigs op dat moment. Diezelfde namiddagse meligheid blijkt behoorlijk aanstekelijk te werken. Dus ik besluit de man toch maar even te helpen, want de stofzuiger-fabrikanten hebben het zó ingewikkeld gemaakt dat geen hond er nog iets van snapt.
Nu volgt wat technisch geneuzel, niet spannend helaas, maar wél relevant! … Sorry!!!
De kenners onder U kunnen dit gedeelte trouwens skippen…
In de verpakking van de stofzuigerzakken zit n.l. een kaartje geperst met typenummer dat correspondeert met het nr. op de stofzuiger. Dit kaartje is simpel uit de verpakking te drukken zodat je altijd weet welk type zakken je nodig hebt. Klinkt simpel, maar in de praktijk is er bijna niemand die het begrijpt.
Klanten komen n.l. nog wel eens met de opmerking; ‘Er staat 1800W of 2000W op, wat dus niet staat voor het typenummer maar voor de Wattage zie…http://en.wikipedia.org/wiki/Electric_power‘Hallo…. bent U daar nog?“
Vooral omdat de fabrikant ook nog wel eens van verpakking veranderd is het erg verwarrend.
Ja… er is over nagedacht. Ik bedoel maar, waarom zou je het makkelijk maken als het moeilijk kan, universele zakken zijn er wel… maar helaas ze werken niet, dit om een lang verhaal kort te maken.Zo, dat hebben we dan maar vast gehad.
Dus ik begrijp de man zijn paniek volkomen op dat moment. Vol goede moed probeer ik hem de spelregels uit te leggen.
‘Kijk meneer, U heeft twee kaartjes met het nr. SI52’ – waarom hij twee dezelfde kaartjes bij zich heeft, géén idee, waarschijnlijk zekerheid voor alles- en op de doos staat SI69, dat zijn dus de verkeerde zakken.
Ik pak de juiste doos voor hem en toon hem het kaartje.
’Kijk, SI52, en nu heeft U drie kaartjes. En de volgende keer heeft U een kwartet’ zeg ik lachend.
Zijn vrouw die inmiddels naast hem staat schiet ook in de lach, maar op de één of andere manier schijnen mannen huishoudelijke zaken toch net iets serieuzer te nemen. Hij vertrekt geen spier en staat nog steeds -niet nozel naar de kaartjes in zijn handen te kijken. Zijn vrouw begint te gieren en geeft de droogkloot een elleboogje in zijn zij.
‘Wat nou?’
’Je bent nu precies die goochelaar van vroeger, kom, hoe heet hij ook al weer…Fred Kaps… Ja hoor, Fred Kaps, je trekt precies diezelfde kop.’
Overmoedig besluit ik ook nog een duit in het zakje te doen. Met een blik op zijn kalende kruin zeg ik,
‘We verkopen ook ventilatoren.’
’Ventilatoren?’ hij kijkt me weer niet begrijpend aan.
‘Ja, met een beetje wind bent U net Hans Klok.’
Zijn vrouw klapt dubbel, maar hij kijkt me aan alsof ik mijn kwartet nooit bij elkaar zal krijgen. En gelijk heeft ie, wat is er nou leuk aan vier kartonnen kaartjes met hetzelfde nummer. Mijn collega kan ik inmiddels van de vloer vegen…
Kwartet!!!
© Ingrid Punt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten