Jeuk

Jeuk

'Heb je nog van die rugkrabbertjes? je weet wel, die van een euro.'

Ik rommel wat in de één euro-stelling en weet de laatste er uit te vissen. 

'O, gelukkig kind, want ik sterf van de jeuk.' 

Klanten vertellen je soms de meest intieme dingen. Enge kwaaltjes vallen ook in die categorie. Dikke enkels, loopneuzen, wandelende nieren. Van vrouwenkwaaltjes tot schimmelinfecties, het hele scala aan menselijke ongemakken zijn het kassablok al meer dan eens gepasseerd. Ik knik dus maar vriendelijk en probeer interesse mijnerzijds te omzeilen.Maar ze geeft zich niet snel gewonnen. 

'Ach, ik krijg overal uitslag van, als kind al. Ik mocht niks, geen chocola, geen bananen, pinda's ... vreselijk.' 

'Goh,' weet ik meelevend uit te brengen, in de hoop hiermee het gesprek tot een goed einde te hebben gebracht. Maar niets is minder waar. 

'Weet je waar ik ook niet tegen kan?' 

Ik heb geen flauw idee en wil dit graag zo houden, maar ze komt nu pas goed op gang. 

'Wasverzachter, wasmiddel met een luchtje en shampoo ... moet je 's kijken!'

Ze duwt een grijze lok van haar voorhoofd en een rode schilferige huid glimt me tegemoet.   

'Goh,' val ik in herhaling en voel een onbedwingbare jeuk opkomen. 

'Ja, vreselijk!' Ze stroopt haar mouw op en een landkaart met rode schilferige plekken wordt zichtbaar. 

'Ik word soms stapelgek, kan jij je dat voorstellen?' 

Ja, dat kan ik me heel goed voorstellen, terwijl ik de neiging tot krabben probeer te onderdrukken. 

'Maar gelukkig heeft u nu een lekker krabbertje.' probeer ik met een dooddoener. Ze trapt erin, betaald en loopt de winkel uit. Opgelucht maak ik van de gelegenheid gebruik om mezelf eens even lekker te schurken. Niet alleen gapen werkt aanstekelijk realiseer ik me ineens.

Jammer dat de rugkrabbertjes op zijn.

Puntje oktober 2015