Zonde
Zijn ogen staan waterig en hij trekt een verfrommelde zakdoek uit zijn broekzak.
'De gaten vielen in haar jas, maar een nieuwe? lou-loene!
Die spullen zouden haar toch maar overleven zei ze. Ze zag mij al lopen leuren met die nieuwe jas. Zonde!
Ik hoor mezelf nog zeggen; weet je wat zonde is ma ... boter op je hoofd smeren en droog brood vreten. Maar ja, ik kon lullen als brugman, dus ik liet haar maar gaan.'
'Waarschijnlijk het beste,' opper ik troostend.
Hij knikt en veegt een druppel van zijn neus.
'Mijn moeder - god hebbe haar ziel- was een best mens, maar je moest er niet mee in discussie gaan.'
'Eigenwijs?' vraag ik meelevend.
'Wat heet eigenwijs. Ze lulde recht wat krom was.
Afijn, uiteindelijk had ze het allemaal wel goed geregeld hoor. Precies zoals zij het wilde, alles stond netjes op papier. Ook voor de kinderen en kleinkinderen. De één kreeg dit en de ander kreeg dat. Niemand sloeg ze over. Ze regelde het liever zelf, dan konden ze d'r ook geen ruzie om krijgen. Geen onderscheid, je kent het wel.' zegt hij met rode ogen.
'Tja, moeders eigen,' knik ik begrijpend.
'Precies ... en ook de muziek, de kist en de uitnodigingen heeft ze zelf tot in de puntjes geregeld.
Zijn verdriet lijkt hij weg te slikken en ik zeg sussend, 'knap hoor.'
'Jazeker, maar geen fatsoenlijke jurk voor in de kist hé, want dat was dan weer zonde.'
Grondig snuit hij zijn neus en ik voel zijn verdriet.
'Op mijn vraag wat ze dan in de kist aan moest zei ze ijskoud; ach, doe mijn ouwe jurk maar die is goed genoeg. Maar ze wilde wel d'r nieuwe schoenen aan.
Daar begreep ik nou weer helemaal niks van. Dus ik vraag; waarom dan wel die nieuwe schoenen? je hebt ze nog nooit aan gehad.
Ja zonde hé, ze knellen zo ... maar als ik daar lig, voel ik dat toch niet meer.
......
We schieten beiden in de lach waarna hij nogmaals zijn neus snuit.
'Ja, humor had ze wel.
Hebben jullie trouwens tissues?
want ik ben strontverkouden.'
Ingrid Punt augustus 2015
Geen opmerkingen:
Een reactie posten